इरशाळवाडी
बाप दबला भाऊ खोल गेली आई
डोंगराने गिळली हो माझी ताई
शेजारी,पाजारी चिडीचूप झाला
गरीब गाव सारा माती खाली गेला
निसर्गाने कसा हा प्रकोप केला
प्रकृती पुढे माणूस ही हतबल झाला
ढिगारा मातीचा नाही उचलता आला
आवाज ही कुणाचा नाही काणी पडला
काय उरले मागे सारा आधार गेला
चेहरा ही शेवटी नाही नजरेस पडला
जमीन दोस्त झाली गरिबांची माडी
निरागस,निष्पापाची ती इरशाळवाडी
वाचलेल्यांना आता पंखांत घेऊया
कोरड्या डोळ्यांतील त्यांच्या अश्रू पुसूया
रडले काळीज श्रद्धांजली वाहता
नको रे देवा असे पुन्हा आघात आता
विकास सुखधाने
नांद्रा.ता.मेहकर जि.बुलडाणा
